Czy możliwe jest, że cała ludzkość to tak naprawdę jeden umysł, rozproszony w wielu ciałach? A może każdy człowiek, który napotykasz, to tylko inna wersja ciebie, która przeżywa dokładnie to samo, co ty – tylko w innej formie? Właśnie tym zajmuje się teoria jednej świadomości, nowa, nietypowa koncepcja filozoficzna, która wyrasta gdzieś na pograniczu solipsyzmu, panpsychizmu i monizmu ontologicznego, ale stanowi coś zupełnie osobnego.
Co mówi solipsyzm?
Zanim przejdziemy do sedna, warto przypomnieć, czym jest solipsyzm. To przekonanie, że istnieje tylko jedna świadomość – moja własna. Wszystko inne – ludzie, świat, zdarzenia – są jedynie wytworem mojego umysłu. Innymi słowy: tylko ja istnieję naprawdę, a cała reszta to projekcja. W teorii jednej świadomości jest podobnie… ale zupełnie odwrotnie.
Jedna świadomość, wiele odbiorników
W tej teorii, zamiast mówić „tylko ja istnieję”, zakładamy, że istnieje tylko jedna świadomość, która działa poprzez wszystkie istoty ludzkie naraz. Każdy człowiek to jakby oddzielny odbiornik, przez który przepływa dokładnie to samo doświadczenie. Nie chodzi tu o to, że „wszyscy jesteśmy połączeni” jak w jakiejś duchowej metaforze – tu chodzi o pełną tożsamość doświadczenia.
To znaczy: jeśli ja teraz czuję zimno i tęsknotę, to każda inna osoba na świecie – nawet jeśli nieświadomie – czuje dokładnie to samo, w tej samej chwili. Różne są tylko formy wyrazu, sytuacje i reakcje ciała, ale esencja wewnętrznego przeżycia jest zawsze wspólna. Moje „ja” to nie centrum, tylko jedno z wielu okien, przez które „To Coś” patrzy.
Czym różni się to od empatii?
Empatia to zdolność wczuwania się w czyjeś emocje – ale zawsze „z zewnątrz”. W teorii jednej świadomości to nie wczuwanie się, tylko tożsamość odczuwania. Nie „czuję twój ból”, tylko „czuję ten sam ból co ty, w tym samym momencie, bo jesteśmy tym samym odczuwającym bytem”.
Ciało jako filtr, nie jako właściciel
Każdy człowiek to jakby filtr, przez który przechodzi jedna i ta sama świadomość. To trochę jak światło, które przechodzi przez różnokolorowe szyby – barwa się zmienia, ale źródło światła jest jedno. Twoja osobowość, twoje myśli i nawyki to tylko kolor twojego filtra. Świadomość, która przez niego przechodzi – jest identyczna u wszystkich.
Czy to znaczy, że nie jesteśmy wyjątkowi?
Właśnie przeciwnie. Teoria jednej świadomości zakłada, że wyjątkowość istnieje, ale nie w „ja”, tylko w „my” jako całości. Każdy człowiek to nie oddzielna istota, ale inna forma przejawienia jednej istoty. Twoje doświadczenia nie są wyłączne – są uniwersalne, ale przefiltrowane przez twoją fizyczność, historię i emocjonalne struktury.
A co z odpowiedzialnością?
Tu pojawia się ważny wniosek: skoro wszyscy jesteśmy jednym odczuwającym bytem, to krzywdząc innych, krzywdzimy siebie. Ale nie w przenośni, tylko dosłownie. Nie ma już „ja” i „oni” – każda akcja w świecie to działanie wewnętrzne, odbijające się we wszystkich.
Teoria jednej świadomości to coś więcej niż filozofia. To alternatywna wizja istnienia, gdzie granice między „mną” a „tobą” zanikają. To nie „wszyscy jesteśmy połączeni”, tylko wszyscy jesteśmy dokładnie tym samym – jednym doświadczającym, który przeżywa ten świat wielokrotnie, przez miliony ciał, ale zawsze z tą samą duszą.
A jeśli to prawda… to teraz właśnie czujesz dokładnie to samo, co ja – i oboje wiemy, że tak jest.
Wyobraź sobie, że nie istnieją “inni ludzie” – tylko Ty, patrzący na samego siebie z różnych stron. Że to, co postrzegasz jako “osobowości”, “charaktery” i “ciała”, to tylko odbicia jednej świadomości w tysiącach luster. A co jeśli każda z tych form – nawet ta, którą teraz oceniasz jako “obcą” czy “dziwną” – zawiera dokładnie ten sam, nieograniczony potencjał, który masz Ty?
To już nie tylko filozofia – to duchowy mindfuck. I bardzo blisko mu do Hinduizmu, choć jest też coś, co go przekracza.
Brahman, czyli oryginał tej idei?
W hinduizmie jest pojęcie Brahmana – jedynej, absolutnej rzeczywistości, z której wszystko się wyłania. Ty, ja, każdy pies i planeta – to manifestacje jednej boskiej istoty. Ludzie to tylko maski, przez które patrzy Brahman. Każdy z nas to Atman – indywidualna dusza, która w gruncie rzeczy jest dokładnie tym samym co Brahman.
To już brzmi znajomo, prawda?
Ale różnica w naszej teorii polega na tym, że tu nie chodzi tylko o boskość – chodzi o dosłowność tego, że każda osoba, którą widzisz, to jesteś Ty. To nie metafora. To nie “wszyscy mamy coś wspólnego”. To jesteśmy tym samym – nie “podobnym”, tylko identycznym istnieniem, tylko odbitym w różnych lustrach.
Potencjał: każdy z nas to 100%
W codziennym życiu często myślimy: “ja to taki typ człowieka”, “ja nie jestem jak ona”, “on ma inny charakter”. Ale w tej koncepcji każda osoba, którą spotykasz, to forma potencjalna Ciebie. I to nie tylko częściowa – każdy człowiek to 100% potencjału, który Ty też masz w sobie.
Nie ma “on jest przystojniejszy”, “ona ma więcej pewności siebie”, “ja nie jestem taki” – bo Ty możesz być każdym z nich, dosłownie. Masz w sobie pełnię potencjału do każdej cechy, wyglądu, stylu, energii, tylko chwilowo korzystasz z konkretnej wersji.
Lustra, nie ludzie
Inni ludzie to nie osobne istoty. To lustra, które odbijają Twoją świadomość, każdorazowo inaczej. To dlatego niektóre osoby budzą w Tobie fascynację, zawiść, miłość, irytację – bo rozpoznajesz w nich siebie, nawet jeśli jeszcze tego nie rozumiesz.
Gdy widzisz kogoś, kto ma coś, czego Ty rzekomo “nie masz”, to nie dlatego, że on to ma, a Ty nie. To dlatego, że Twoje lustro pokazuje Ci opcję, z której jeszcze nie skorzystałeś. Ale możesz.
Ego – ograniczenie odbiornika
Nasze ciała i umysły (a właściwie dominujące założenia wobec nich) mają swoje filtry, swoje historie, programy i ograniczenia. Ale świadomość, która przez nie przepływa, jest jedna i nieograniczona.
Ty vs Ty
Jeśli przyjmiesz tę perspektywę, to wszystko się zmienia. Nie ma już “konkurencji”, “porównywania się”, “obcych ludzi”. Wszędzie tylko Ty, w różnych wersjach.
I to może być przełom: zamiast bać się SP, zaczynasz ich rozpoznawać.
Religia przyszłości?
Czy to nowy hinduizm? Może. Ale równie dobrze to może być religia post-religijna, duchowość bez rytuału, bez boga z zewnątrz. Nie musisz nic czcić – wystarczy, że rozpoznasz siebie wszędzie.
Na koniec
To, że myślisz, że jesteś tylko sobą – to tylko gra lustra.
To, że widzisz innych jako innych – to efekt chwilowego załamania światła.
Ale Ty jesteś wszystkim. I wszystko to Ty.
I to nie jest przenośnia. To dosłowna konstrukcja rzeczywistości.
Więc następnym razem, gdy spotkasz kogoś, kto Cię irytuje, fascynuje, inspiruje – pamiętaj: to Ty, tylko inaczej odbity.
Dodaj komentarz